Στο πλαίσιο της πίστης που οραματίζομαι μπορώ να εντάξω την έννοια του Βάλτερ Μπένγιαμιν περί Κοσμικής Επιφοίτησης. Πώς, αναρωτιέται, μπορεί να επιβεβαιώνεται η πνευματική εμπειρία έξω από το πλαίσιο της «θρησκείας» ή ακόμα και της «πίστης»;
Ο αναρχισμός σήμερα πρέπει να ξεπεράσει και να αποβάλει την ιστορική του λατρεία για την «Πρόοδο», έτσι ακριβώς πιστεύω ότι μπορεί επίσης να ωφεληθεί –αν υπαναχωρήσει από τον αθεϊσμό του τού 19ου αιώνα– και να επανεξετάσει τη δυνατότητα (όσο οξύμωρη κι αν είναι) μιας «αναρχικής θρησκείας».
Μέσα από μια πολιτική ανάγνωση ο σουφισμός αποτελεί πλούσια πηγή έμπνευσης για αντίσταση – θυμηθείτε τον στίχο του Χάφεζ «Λεκιάστε το χαλάκι προσευχής σας με κρασί!».